Over dit project

50 jaar geleden vond het Tweede Vaticaans Concilie plaats. Een historische gebeurtenis van wereldformaat én een spannend verhaal. Zonder het Concilie is de Kerk van gisteren, vandaag en morgen niet te verstaan.

Herbeleef dag na dag het Concilie zoals het 50 jaar geleden gebeurde. Volg de actualiteit op de voet en neem deel aan het debat op Facebook.

Volgconcilie is een initiatief van het Studiecentrum Kerk en Media vzw met medewerking van

Bronnen 

We danken volgende organisaties voor hun toestemming om materialen uit hun collecties te gebruiken op VolgConcilie:

  • Aartsbisschoppelijk Archief Mechelen 
  • Bisdom Brugge
  • Braambos
  • Centrum voor Conciliestudie Vaticanum II, KU Leuven
  • Commons.wikimedia.org
  • Halewijn
  • KADOC, KU Leuven
  • Katholiek Documentatie Centrum, Radboud Universiteit Nijmegen
  • Katholische Nachrichten-Agentur, Bonn,
  • Luce
  • Omroep RKK
  • RKDocumenten.nl
  • Diverse privécollecties

We hebben getracht alle rechthebbenden op copyright te bereiken. Mochten er toch illustraties zijn opgenomen zonder voorkennis van rechthebbenden, dan worden zij verzocht contact op te nemen met de uitgever: Studiecentrum Kerk en Media vzw, Halewijnlaan 92, 2050 Antwerpen

Medewerkers 

  • Bart Benats: redactie
  • Dirk Bielen: ontwerp
  • Dries Bosschaert: redactie
  • Dirk Claes: redactie
  • Jo Cornille: redactie
  • Peter De Mey: redactie
  • Koen De Wit: ontwikkeling
  • Leo Declerck: redactie
  • Adelbert Denaux: redactie
  • Sim D’Hertefelt: coördinatie, concept & redactie
  • Siegert Dierickx: google analytics
  • Stefaan Franco: redactie
  • Erik Galle: videoarchief, audio
  • Paul Hamans: redactie
  • Kris Jacqmain: audio
  • Gerard Kruis: redactie
  • Mathijs Lamberigts: redactie
  • Michael Moras: ontwerp assistentie
  • Pieter Nolf: stuurgroep
  • Toon Osaer: stuurgroep & redactie
  • Joris Polfliet: redactie
  • Bert Pollet: motion design
  • Patricia Quaghebeur: fotoarchief
  • Karim Schelkens: wetenschappelijke leiding, redactie
  • Marleen Stas: ontwerp, testing
  • Maria ter Steeg: redactie
  • Audrey Van den Bremt: publishing
  • Ton van Eijk: redactie
  • Lieve Van Hoofstadt: stuurgroep
  • Lennie van Orsouw: fotoarchief
  • Ton van Schaik: redactie
  • Loes van Woudenberg: videoarchief
  • Peter Vande Vyvere: redactie
  • Gerrit Vanden Bosch: redactie
  • Vanessa Vanhove: stem
  • Kim Vanpuyenbroeck: audio
  • Andy Vanvoorden: ontwerp
  • Alexis Vermeylen: fotoarchief
  • Luc Vints: fotoarchief
  • Koen Vlaeminck: stuurgroep
  • Barend Weyens: motion design
  • Henk Witte: redactie

Bedankt! We hebben je bericht goed ontvangen.

Een link naar deze pagina is goed verstuurd.

Het e-mailadres is niet juist. Probeer het opnieuw.

Contact

Sorry, deze mogelijkheid is niet langer beschikbaar.

Sorry, deze mogelijkheid is niet langer beschikbaar.

Johannes Willebrands

Toon volledig dagboek

19 NOV '64 | Verschillende Vaders willen protesteren met een negatieve stem

Om 11 uur ga ik met 2000 kopieën van deze lijst naar de Sint Pieter. Vlak voordat ik in de Sint Pieter aankwam had kardinaal Tisserant aangekondigd, dat de stemming over de verklaring De Libertate religiosa niet doorging. Die zou dus verdaagd worden naar de volgende conciliezitting. De concilievaders zijn teleurgesteld en verontwaardigd door deze aankondiging, ze vinden het een heel slechte zet. Velen vragen mij wat ik ervan denk. Ik sta aan de grond genageld, ik wist van niets. Ik hoorde het pas toen ik binnenkwam. De sfeer in de Sint Pieter is erg gespannen, geërgerd. Deze onvoorziene actie tegen de stemming over de verklaring over de godsdienstvrijheid verergert de slechte indruk die nu gewekt wordt met het uitdelen van wijzigingen in de tekst over de oecumene.

De onvoorziene samenloop van die coup tegen de stemming over de verklaring “De libertate religiosa” verhoogt en versterkt de slechte indruk die het verdelen van de veranderingen aan de tekst “De Oecumenismo” oproept.

Verschillende Vaders vragen me of ze nog moeten stemmen ten gunste van het decreet. Zij voelen zich diep bedroefd, gefrustreerd en willen protesteren door een negatieve stem uit te brengen.

Mijn antwoord is dat men de zaken op lange termijn moet zien. Het decreet is de vrucht van lang en ernstig werk. Aan de kern ervan is niet geraakt. Zijn belang voor de toekomst is onbetwistbaar. Mocht het decreet niet gepromulgeerd worden, dan zou dit voor het Secretariaat voor de Eenheid een slag zijn die het moeilijk zou te boven komen, zijn prestige zou er ernstig door aangetast zijn. Het decreet blijft voor ons volledig aanvaardbaar en zal het beginpunt en de basis zijn voor ons werk in de toekomst. Men moet absoluut placet stemmen, zonder reserves. Overigens, de afkondiging van het decreet “De Ecclesiis Orientalibus” zonder de afkondiging van het decreet “De oecumenismo” zou het einde betekenen van elke toenadering, van alle oecumenische arbeid in het Oosten.

Zelf moet ik naar de vergadering van de observatoren gaan, de laatste van de deze sessie van het concilie. Het thema van deze sessie is het schema over de missie. Professor Cullmann vraagt me of hij kort iets mag zeggen buiten het thema. Hij spreekt over de aangebrachte veranderingen en vooral over de aanpassing “inveniunt” en “inquirunt”.["zij - de Protestanten -vinden God in de H. Schrift" of "zij zoeken God in de H. Schrift"] Het is niet het woord “inquirunt” maar de wijziging die een slechte indruk maakt. Hij weet immers best - naar een gezegde van Pascal - dat men maar kan zoeken wanneer men reeds gevonden heeft. Bovendien het “inquirunt” is misschien meer “protestants” dan het “inveniunt”, maar de aanpassing lijkt iets anders te suggereren dan dit alles. Hij betreurt het dus en het zal, alhoewel zij die op het concilie aanwezig waren beter en gemakkelijker de intenties zullen begrijpen, zeer moeilijk zijn de veranderingen uit te leggen aan zij die het van op afstand hebben gevolgd. De observatoren hebben geapplaudisseerd. Ik heb professor Cullmann geantwoord dat ik hem dank voor zijn oprechtheid en zijn vrijmoedigheid en dat ik zoals hij de veranderingen betreur en vooral de wijziging die hij vermeldde. Toch wil ik hieraan een bedenking toevoegen. Volgens mij behoort het niet tot de rol van de observatoren om iets te doen zoals verzet aantekenen, publiek uitleg te geven op dit moment, en ik vraag dan ook geen dergelijke demarche. Ik vraag veeleer om ons niet te verlaten op dit moment waarop het concilie in crisis is gevallen. Zij kunnen ons alleen laten in hun sympathie, in hun hart en in hun gebed. Ik vraag hen ons niet te verlaten, we zijn samen verbonden, we hebben elkaar nodig. Daarom vraag ik hen ons te helpen door hun gebed.

Ontdek meer: “Zwarte week” van het Concilie